امامزاده سید علاءالدین حسین(پیر مراد) داراب
بقعه متبرکه امامزاده سید علاء الدین حسین (ع) مشهور به پیر مراد
که بنا بر روایات موجود از فرزند زاده های امام علی نقی (ع) می باشد، در
کنار راه آسفالته قدیم داراب به شیراز و در فاصله پنج کیلومتری جنوب غربی شهرستان داراب قرار گرفته است.
شرح
احوال آن حضرت در کتاب (عُقُول عَشَره) از تألیفات و تصنیفات محمد براری
امی ابن محمد جمشید بن جباری بن مجنون قاقشال؛ و به خط میرزا داود شیرازی
نوشته شده است.
ساختمان قدیمی آرامگاه از گل و خشت ساخته شده بود. تا
کنون گنبد و گلدسته های پیرمراد دو بار نوسازی شده است که بازسازی آرامگاه
در سال ١٣۴١ هجری قمری صورت گرفت و گنبد و گلدسته های آن نیز ٢ سال بعد
ساخته شد.
بار دوم نیز در سال ١٣۶۴ بازسازی ساختمان و گنبد جدید آن شروع
گردید و در اطراف آن مهمانسرا جهت اقامت زائران بنا گردید و ضریح مطهر این
امامزاده توسط هنرمندان اصفهانی در سال ١٣۴٧ نوسازی و تعویض شد.
امامزاده دارای امکاناتی نظیر آب لوله
کشی و برق و تلفن می باشد که گلزار شهدا نیز در جوار آن قرار دارد و بلوار
وسیعی از درخت که اطرافش را فرا گرفته است آنرا به جاده اصلی متصل می کند.
در
بالای کوه پیرمراد محلی دیده می شود که مردم به آن چله می گویند که زن ها
برای آبستن شدن به آنجا رفته و گهواره های کوچکی که به آن ها (ننی ) می
گویند که از پارچه درست شده را به درخت کُنار که در آنجاست می بندند. این
آرامگاه زیارتگاه مردم مومن و مشتاق می باشد.
کوه کوچکی به حیات این امامزاده متصل
است که دارای حفره ای در بدنه خود می باشد که تا بالای آن ادامه دارد، به
این سوراخ یا حفره در اصطلاح محلی کت حلال و حرام می گویند و مردم معتقدند
که هر شخصی که از این سوراخ بتواند عبور کند حلال زاده و هر کس نتواند
حرامزاده است.
همچنین بر بلندای کوهی که امامزاده در پایین آن قرار
گرفته، ویرانه ای از قلعه ای قدیمی وجود دارد که به پشته قلعه معروف است.
این آرامگاه در تاریخ 29/9/1316 با شماره 307 در فهرست آثار ملی ایران به
ثبت رسیده است.
پیرمراد (داراب)، روستایی از توابع
بخش مرکزی شهرستان داراب در استان فارس ایران است. این روستا در دهستان
هشیوار قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن
۴۲۰ نفر (۹۰خانوار) بوده‌است.
منابع:(داراب شهر امام حسن مجتبی(ع)، مجتمع حسنیه/ویکی پدیا/دانشنامه اسلام/وبلاگ های محلی)
((پیرمراد))
میرم پیرمراد حاجت بگیرم
میرم تا ساعتی پیشش بشینم
میگم درد دلامو دونه دونه
هر اونچه لازمه باید بدونه
دلم سرگشته و شیدای یاره
خبر از حال من هیچکس نداره
میرم پیر مراد نذرم ادا شه
دل بیمار من دردش دوا شه
چراغش خونه ی امید مردم
میشم آروم و یادم میره دردم
برم قربون صحن و کوه و طاقش
میشه روشن دل از نور چراغش
ضریحش می کنه آروم خیالم
تسلی میده بر حال خرابم
بیا پیر مراد حاجت رواکن
بگیر از من غم و دردم دوا کن
*
تقدیم شد به آستان مقدس سید علاء الدین حسین پیرمراد داراب
شعر از جلیل سلمان-1393
